Nieświszczuk, zwany też pieskiem preriowym to rodzaj ssaka z rodziny wiewiórkowatych. Nieświszczuki zostały po raz pierwszy naukowo opisane w 1805 podczas ekspedycji Lewisa i Clarka.
Występują w Ameryce Północnej i Środkowej. W Stanach Zjednoczonych nieświszczuki głównie występują na zachód od rzeki Missisipi, choć można je spotkać w kilku rejonach na wschodzie. Zostały wytępione w pewnych rejonach Wielkich Równin, ponieważ farmerzy uważali je za szkodniki.
Są to nieduże, o zwartej budowie, kopiące obszerne nory gryzonie z krótką szczęką. Nazywane są „pieskami”, ponieważ w chwili zagrożenia lub zainteresowania wydają odgłosy podobne do szczekania. Osiągają długość ciała 30 cm oraz długość ogona 10 cm. Waga ok. 1 kg. Są roślinożerne. Na wolności mieszkają w koloniach, nazywanych „miastami”, które stanowią sieć płytkich tuneli i komór w których potrafi mieszkać nawet kilkanaście tysięcy dojrzałych i młodych osobników.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz